-No więc u mnie wszystko okej. Tylko tęskno mi strasznie. Tak. Nauczyciele, Twoja była klasa. W szkole mnóstwo nauki, normalnie znęcają się nad nami ! A u Przemka.. znalazł sobie dziewczynę i poza nią świata nie widzi. Widuję go tylko w szkole. Nie ma czasu nawet, żeby się ze mną spotkać. Nic kompletnie. A opowiadaj co u Ciebie? Jak nowi znajomi? A jak ten Michał?- powiedziała śmiesznie poruszając brwiami.

-Hahahaha ! Głupia jesteś ! - przytuliłam ją tak mocno jak tylko umiałam.

-No więc dowiem się? - zapytała ponownie.

-Hmm. No więc znajomi są spoko oprócz takich trzech dziewczyn. Ciągle coś do mnie mają. No mówię Ci uprzykrzają mi życie. Poznałam taką Anię, z którą świetnie się dogaduję. Jest też Adrian, chłopak Ani, też nie narzekam na niego, bo zachowuję się jakby znał mnie już dobrych parę lat. I jest też ten słynny Michał. Jest on w czwartej klasie. Jest przystojny nie powiem, ze nie. Ma swoją adoratorkę- Beatę, jedna z tych dziewczyn które mnie drażnią. Ogólnie jest okej. Fajnie mi się z nim gada, tylko wiesz szkoda, że ma już jakąś inną na oku... A i jeszcze jedno. Wiesz jak on cudnie gra na gitarze ... Szok ! - i w tej chwili przypomniał mi się ten wieczór, gdy byłam z nim w pokoju. Sam na sam . Ja, on i gitara. Ta muzyka, która wypełniała moje myśli.

-Ej! Halo! Ziemia do Nastki! - krzyczała Angelika.

-Sorry. - powiedziałam potrząsając głową.

-No, no widzę, że ktoś tu mi się zakochał.- zaczęła pogwizdywać.

-Proszę Cię. Ja ? Nigdy ! - wykrzyczałam i zaczęłam się śmiać, czym ona mi zawtórowała.

Gdy byliśmy już zmęczeni tym śmianiem. I z tego śmiania bolały nas brzuchy, zaczęliśmy wspominać, jak to było jak byliśmy takimi beztroskimi dzieciakami w gimnazjum.

-Wiesz jak mi tego wszystkiego brakuje... Chciałabym, żeby było tak jak kiedyś. Pamiętasz jak w gimnazjum mieliśmy swój kąt. Siedzieliśmy tam tak beztrosko na tym parapecie. Gadaliśmy o wszystkim. Co nam przyszło do głowy. Albo Twoje pierwsze zauroczenie... Pamiętasz? Chłopak, który pojawił się w Twojej klasie. Tak Ci zawirował w głowie, ze olałaś naukę, zaczęły się wagary.

Oj tak jest co wspominać. Ale i tak nic nie przebije wakacji! Jazdy rowerem, spotkania, plaża. Jak ja bym chciała cofnąć czas. Znów do tego wszystkiego wrócić... Zacząć wszystko od nowa. Wspomnienia z Tobą są bezcenne...- powiedziałam ze łzami w oczach.

-Wiesz, że kocham Cię najbardziej na świecie nie !?- krzyczała i płakała równocześnie.

CDN