Sieroty żydowskie

Doprawdy kończy mi się ten listopad pod psem.

Mam takie marzenie: wziąć torebeczkę i wyjść. Mało tego. Dziś po południu mam na fabryce jakieś spotkanie, na którego początku będzie Derechcja. To ja bym chciała w pierwszych słowach mego listu tak zagaić:
- Tym milej mi z Państwem się spotkać, że to już ostatnie moje dwie godziny w tej pracy...
I zobaczyć minę Derechcji.
Ach.. marzenia...
Wiemy przecież, że marzenia nie są od tego, żeby je spełniać. W końcu trzeba jeść. A nawet gdyby się od jedzenia odzwyczaić - trzeba za internet zapłacić. A tu fabryka żywi, fabryka broni. Ech.

No i na dodatek ta Córunia. Aktualnie poszukuję dla niej tego, co na zdjęciu. Tylko żeby zakonna to szkoła była. To by ją może ustawiło, taki drewniany różaniec...
Jeśli jest na sali psycholog, spragniony doświadczeń na ciężkich przypadkach - proszę bardzo: Córunia do dyspozycji, oddaję natychmiast, na czas nieograniczony, w wymiarze 24h/24,  nawet dopłacę. Czternaście lat. Posłałam ją przed chwilą do kiosku po Dziennik Polski z płytą. I mówię skracając do minimum, bo długiego zdania nie zapamięta:
- Dziennik Polski z płytą, Dziady.
Bo jeszcze przyniesie Dziennik (bez Polski) z jakimś filmem, więc lepiej uściślić.
- Dziany???
Oświećcie mnie. Czego uczą w tej szkole?
Aha, prawda. Może uczą, tylko ona tego nie zauważa.

Dobra, zajmijmy się lepiej tym internatem, bo mnie tu jakiś wylew i porażenie się przytrafią.

Zakład Wychowawczy Sierot Żydowskich, Internat uczniów rzemieślniczych, ul. Bonerowska 10

Stowarzyszenie "Dom Sierot Żydowskich" - Beth Megadle Jesomim zalożono w 1856 r. w Krakowie. W 1936 roku Amalia Wasserberger przekazala mu w testamencie budynek przy ul. Krakusa 8 ("na wieczne czasy sierotom żydowskim"). W tym samym roku zalożono tam sierociniec. W 1948 r. decyzją administracyjną zlikwidowano stowarzyszenie, a dwa lata później zaczęto przejmować jego majątek.
Budynki przy Dietla 64, Bonerowskiej 10 i Strzeleckiej 17 stały się własnością skarbu państwa, a przy Krakusa 8 - Miejskiego Zarządu Budynkow Mieszkalnych (pod warunkiem użytkowania go na cele społeczne). W 1960 r. i ten budynek przeszedł na rzecz skarbu państwa, który pod koniec lat 70. oddał go w użytkowanie wieczyste Zarządowi Głównemu Ligi Ochrony Przyrody.

Tyle mówi informacja znaleziona w necie. Pełna nadziei zajarzałam do nabytej ostatnio książki Barbary Zbroji Miasto Umarłych. Architektura publiczna Żydowskiej Gminy Wyznaniowej w Krakowie w latach 1868-1939. Myślę sobie: tu będzie wszystko.
No, akurat tu nie ma nic. Bo Stowarzyszenie nie należało do Gminy, ot co. Znalazłam za to informację, kto kamienicę przy ul. Bonerowskiej 10 zaprojektował.

Był to Henryk Lamensdorf.
Architekt i budowniczy żydowski. Uczęszczał w latach 90. XIX wieku na zajęcia Wydziału Budowlanego krakowskiej Szkoły Przemysłowej. Praktykę budowlaną odbył u Józefa Pokutyńskiego, było o nim, było. A także u drugiego architekta, który był autorem przebudowy znanej Wam synagogi Tempel.
JAK NAZYWAŁ SIĘ TEN ARCHITEKT?

Od 1902 roku Lamensdorf miał już konsens na wykonywanie zawodu.
Zaprojektował szereg kamienic w stylu zmodernizowanego historyzmu, w których często stosował "motywy rodzime", jak popularne wówczas w Krakowie motywy attyki Sukiennic i charakterystyczne okna zamku wawelskiego.
Takie właśnie elementy wykorzystał w kamienicach przy Dunajewskiego 6, Krakowksiej 7, Piłsudskiego 38.

Jedną z jego ciekawszych realizacji jest kamienica w Rynku Głównym.

KTÓRAŻ TO KAMIENICA W RYNKU JEST JEGO DZIEŁEM? CO  SIĘ TAM OBECNIE MIEŚCI?

Bardzo popularna :)

Projektowane przez Lamensdorfa kamienice odznaczały się wysokim standardem rozwiązań wnętrz, klatek schodowych oraz holów, a czasem były wyposażone w windy, co wówczas należało jeszcze do rzadkości.
W 1909 roku wygrał konkurs na projekt siedziby ważnej dla społeczności żydowskiej instytucji.
CO TO BYŁO I GDZIE ZOSTAŁ TEN BUDYNEK WZNIESIONY?
CZEMU DZIŚ SŁUŻY?

Co do wczorajszego pytania: mają rację Hucianka, Wieszka i Przydawka, że renesansowy pałac Wielopolskich, ale chodziło mi o typ OBRONNY, fortalicjum, panie dziejku :)