Bulla - fajne słowo

Ubiegły tydzień zamknął się liczbą ośmiu nabytych POZYCJI.
Oczywiście wszystko to w ramach akcji NIE KUPUJĘ WIĘCEJ KSIĄŻEK.
A czy to moja wina, że wchodzę do antykwariatu (tak tylko, z przyzwyczajenia), a tam na półce z cracovianami na przykład Barbakan krakowski, złotych dwanaście. No akurat przecież o nim mówiliśmy i dodatkowe materiały się przydadzą.
Co mnie ten PB kosztuje, to ja nie radzę.

Co do wczoraj, na podwórku kręcono dwie sceny: jak matka chowa córkę pod podłogą, a sama schodzi po schodach, bo dla niej nie ma już miejsca, i dalszy ciąg, którego Wam na razie NIE OPOWIEM :) oraz scenę z likwidacji getta, gdy Niemcy przeszukują mieszkania i wyrzucają przez okna walizki i inne przedmioty.
Kiedyś przejdziemy się śladami Listy Schindlera.

A dziś tadam! Rocznica!
Co prawda tak z rana to nie mam siły obliczyć KTÓRA, no ale jak ktoś biegły w odejmowaniu jest, to sam sobie obliczy: 2007 - 1253 = ?

Otóż 17 września 1253 roku papież Innocenty IV wystawił bullę kanonizacyjną Stanisława ze Szczepanowa i tak oto zyskaliśmy pierwszego polskiego świętego. Sprawa nie przebiegła bynajmniej gładko, a było to tak.

Biskup krakowski Prandota wszczął starania o kanonizację w 1250 roku, wysyłając posłów - mianowicie dziekana Jakuba ze Skarzeszewa (obecnie Skaryszew), kanonika Gerarda i przeora dominikanów Bogusława do papieża, przebywajacego w Lionie. Innocenty, wysłuchawszy posłów, zlecił arcybiskupowi gnieźnieńskiemu Pełce, biskupowi wrocławskiemu Tomaszowi i opatowi cysterskiemu w Lubiniu - aby spisali akta potrzebne do kanonizacji i przesłuchali świadków. Wśród nich był blisko stuletni Gedko, który znał ludzi bliskich czasom św. Stanisława.

Drugi proces przeprowadził specjalny wysłannik papieski Jakub z Velletri - franciszkanin, który przyjechał do Polski, aby na miejscu sprawdzić pierwsze dochodzenie przeprowadzone przez wyznaczoną komisję z Pełką na czele. Miał też przeglądnąć kronikę Galla Anonima, roczniki i tekst epitafium.

Oba procesy nie dały pożądanego rezultatu, bo kardynałowie wysunęli zasadniczą przeszkodę - była nią półtorawieczna odległość czasowa między śmiercią biskupa Stanisława a wszczęciem starań o kanonizację.

Poselstwo wysłane drugi raz przez Prandotę nie przywiozło pomyślnej odpowiedzi, ale nie wróciło bez nadziei, bo papież wobec trudności sprawy dał jej obrońcę z urzędu - w osobie kardynała Jana z Toledo, prokuratora apostolskiego. Dzięki poparciu Jana z Toledo zdawało sie, że kwestia kanonizacji dobiegnie do szczęśliwego końca.

Niespodziewanie jednak przeciw niej wystąpił wybitny i wpływowy kardynał - biskup Ostii Reginald (późniejszy papież Aleksander IV). Był to pierwszy advocatus diaboli w dziejach kanonizacji świętych. On również wysunął zarzut przedawnienia i żądał ogłoszenia sprawy za upadłą. W tej sytuacji pozostawała tylko modlitwa.

Tymczasem...
... tymczasem tenże właśnie Reginald został cudownie uzdrowiony przez św. Stanisława! w związku z czym sprzeciw został wycofany! Tradycja ta jest poświadczona przez list kardynała Jana z Toledo!

Innocenty IV, po przeglądnięciu argumentów strony popierajacej kanonizację, jak i zarzutów strony sprzeciwiającej się jej, ostatecznie postanowił podpisać bullę ogłaszającą krakowskiego biskupa świętym.

Uroczystość kanonizacyjna odbyła się 8 września 1253 roku w nowej bazylice św. Franciszka w Asyżu, a na obchody w Krakowie papież wyznaczył datę...

Aaaa, to już jest zagadka:

KTÓRY DZIEŃ WYZNACZONO NA OBCHODY U GROBU ŚWIĘTEGO I DLACZEGO WŁAŚNIE WTEDY?

Sama bulla kanonizacyjna, zatytułowana Olim a gentilium oculis, wystawiona została również w Asyżu, ale dopiero 17 września.
No i coś Wam powiem: widziałam tę bullę. To było niesamowite uczucie; oglądać kawał pergaminu, pochodzący sprzed 750 lat, sporządzony w kancelarii papieskiej, podpisany przez Głowę Kościoła i oglądany i dotykany potem przez władców Polski... a na końcu przez mnie!
:)

A teraz prościzna:
KIEDY POWSTAŁ POSĄG WIDOCZNY NA ZDJĘCIU I GDZIE SIĘ ZNAJDUJE?

JAKI EPIZOD Z ŻYCIA ŚW. STANISŁAWA PRZEDSTAWIA?

Źródło: Zarys dziejów diecezji krakowskiej ks. Bolesława Przybyszewskiego, Kraków 2000