Oda do królów
Dziękuję wam bardzo, kochani królowie,
że tyle was było w przeszłości,
teraz, kto tylko się o was dowie,
zęby zagryza ze złości.
Musimy się uczyć o waszych postępkach
wojnach, kłótniach i drakach,
prawie każdy uczeń rwie włosy w kępkach
gdy wkuwa o waszych rumakach.
Nie wiem, dlaczego tyle was tam było,
może dla nas - pięknych kobiet,
towarzystwo się jak króliki mnożyło,
bo miało swój cel lub obiekt.
Ja podejrzewam, że to z zazdrości,
że my żyjemy w lepszym świecie,
historia łamie nam wszystkie kości,
lecz w końcu jestem na mecie.
Nareszcie nie uczę się was nocami,
nie wkuwam dat i wydarzeń,
z jakimiś tajemnymi mocami,
pokonałam królów bez obrażeń.