Nie wiem, dlaczego potrzebowałam tyle czasu, aby to stwierdzieć. Nie wiem nawet czy mówić "aż tyle", czy "tak mało". Wiem jednak, że tak naprawdę teraz zaczęłam doceniać to, co mam. Chyba zbyt wiele czasu poświęca się na błahostki, zapominając o tych ważniejszych. A mam przecież to, co zawsze chciałam mieć. Osoba, która jest dla mnie najważniejsza. Przyjaciół, którzy zawsze doradzą i pomogą. Znajomych, z którymi można pogadać o byle czym i wypełnić swój wolny czas. Szkoła także ma swoje plusy. Nie zważam już na minusy tego wszystkiego, mankamenty, niedoskonałości... Choć może i tego nie widać, tam w środku, wewnątrz, jestem szczęśliwa. Szczęśliwa?! I niech tak już zostanie.
1 m-c. :*M. :*
Użytkownik proszewroc
wyłączył komentowanie na swoim fotoblogu.