I w kółko. I wciąż. I... kiedy w końcu poznam swoje miejsce?

"Jedno ze zdań, które najbardziej doprowadzają mnie do szału, to: "Bądź sobą", co, jak sądzę, jest najgorszą radą, jaką można dać człowiekowi. Tak jakby "bycie sobą" robiło komuś dobrze!

Czy nam się to podoba, czy nie, nikt z nas nie jest na tyle wolny, by zupełnie nie przejmować się opinią innych, wszyscy robimy rzeczy "społecznie akceptowalne", zawsze w granicach tego, "co ludzie powiedzą", słuchając mniej lub bardziej surowego wewnętrznego sędziego, który pozwala nam zrobić albo powiedzieć określone rzeczy czy też nie."

A co jeżeli ja tak bardzo nienawidzę być sobą?
I faktycznie: trochę za długo później siedzę i analizuję moment, w którym pozwoliłam sobie "być sobą". 
To sprawia, że mam do siebie jeszcze więcej żalu.

"Naprawdę sobą są tylko szaleńcy, którzy w istocie napychani są lekarstwami psychotropowymi i trzymani w ośrodkach leczniczych.

Ponieważ bez filtrów mówią, co myślą, chodzą nago, bo mają na to ochotę, burzą system, a zatem nie są w porządku.

A przecież są sobą, czyż nie?

Kiedy więc wam mówią: "Bądź sobą", w rzeczywistości przesłanie jest następujące: "Zachowuj się zgodnie z tym, czego od ciebie oczekuję, bo jeśli się wyłamiesz, zostaniesz ukarany".

A nie ma dla człowieka gorszej kary niż poczuć się wykluczonym i zawstydzonym.

Wstyd odbierany jest przez ośrodkowy układ nerwowy na takim samym poziomie jak ból fizyczny

Oto jak bardzo jest silny.

Uczynimy wszystko, by uniknąć tego uczucia.

Nasze zachowania nie są zatem nigdy naprawdę spontaniczne, a zawsze skalkulowane na podstawie tego, co fałszywa tożsamość, jaką zbudowaliśmy, pozwala nam zrobić, nie wykraczając poza to, co wydaje się właściwe innym i co przystaje do wzorców zachowania uznawanych za skuteczne i stosowne."

Oba powyższe cytaty są słowami Pani F. Bosco z książki: Mowili mi, że jestem zbyt wrażliwa.

Sięgnęłam po nią, licząc na to, że trochę pomoże mi zrozumieć siebie. Niestety nie odnalazłam tam idealnego przekazu mnie samej. Zalewdwie kilka fragmentów, z którymi bardzo się utożsamiam. Jeszcze na pewno kiedyś coś tutaj trafi z tej pozycji.

"Ekstremalna przejrzystość, z jaką osądza innych, stosowana jest przez szczególnie uzdolnionego przde wszystkim do siebie samego. Jego autoanaliza jest nieustępliwa i nieznosząca pobłażliwości, co czyni go boleśnie świadomym własnych ograniczeń, słabych punktów i małych słabości. [...] Spojrzenie, które [szczególnie uzdolnieni] kierują na samych siebie jest tak bezlitosne, że z trudem przychodzi im lubienie siebie."

Jeanne Siaud-Facchin, Top intelligent pour etre heureux?