Stay strong

Myślałam, że wszystko się układa.

Że będzie już tylko coraz lepiej.

Bo przecież chyba gorzej być nie może?

A jednak.

Zemdlałam.

Spadłam ze schodów.

Wstrząs mózgu.

W szpitalu wszyscy patrzą na mnie z politowaniem.

Ciągle słyszałam: "Ona to ma pecha"; "Ile ta dziewczyna w życiu jeszcze wycierpi?"

No właśnie, dobre pytanie.

Ile złego mnie jeszcze w życiu spotka?

I co ja złego zrobiłam, że to wszystko spotyka właśnie mnie.

Najgorszy okres w moim życiu.

Jeszcze nie wiem, jak powiedzieć o tym wszystkim Tobie.

Jak dłużej nie ukrywać tego wszystkiego, co wiem.

Jak na to zareagujesz?

Co zrobisz, gdy dowiesz się, że naprawdę zaraz mnie stracisz...

Najgorsze jest to, że nie mam pewności, czy zatęsknisz za mną.

Nie boję się, że sobie z tym nie poradzisz.

Wręcz przeciwnie.

Boję się, że to po Tobie spłynie.

Że szybko o mnie zapomnisz.

Myślałam, że mój stan się polepsza.

Że nasz związek zdąży się rozwinąć.

Że za jakiś miesiąc ujawnimy, że jesteśmy parą.

Że pojedziemy gdzieś razem.

Od tak.

Bez planowania.

Na tydzień.

Odpoczniemy.

Zajmiemy się tylko sobą.

A teraz...

Teraz niczego nie jestem pewna.