2018

to jest z miesiąca na miesiąc coraz bardziej nieuchwytne

wpadłszy w przerębel, niepotrzebnie tylko wierzgam i skaczę:

ściana lodu, jak z noży, wbija mi się w biodra

napisałem dziś kolejny rozdział w ciągu pół minuty

ale czuję, jakby mnie napojono herbatą z torebki

tą tańszą

jakby się raz na tysiąc lat otworzyły dla mnie niebiosa,

żebym w ślepym półbiegu, zgarbionym quasitruchcie

wciąż wierzył, że na trasie stoi chłopiec z wodą

i czeka - jak na czempiona, a na odległej mecie

lśni puchar szczerozłoty, który mi swym blaskiem

trudy sprintu odpłaci jak niemiecki baron

zrozumiałem, dziękuję, kwiaty do odbioru

patrzę w niebo, które ciemnieje po zachodzie

patrzę - i naraz wierzę bez zwad i tłumaczeń

siada mi w piersi szczere przekonanie

po prostu, z głębi ducha

więc chyba dlatego

smak knykci w zadumie i pamięć mięśniowa wysięgu do bekspejsa

ars est celare artem

każdego dnia się kłaniam, każdego - prostuję

każdego dnia tęsknię, a potem - zamieram i słabnę

widzisz?

zrozum