myślę o czasach, w których nic innego się nie liczy

w czasach, w których nic innego się nie liczy

ronię do wielkich idei, do czapek z głów i w drogę

wtulając się w ścianę, by mnie bezpiecznie minęły od pleców

i takie jojo, o, niebieski bożku!... świat jest w równowadze,

gdzie zmalałem, tam rosnę - a jedno i drugie

do trumiennej rozpaczy mnie pcha z rezygnacją

i już nawet krew w żyłach przeliczam na ćwiartki,

choć żołądek bunt wznosi na dźwięk tego słowa:

to pokora poety we mnie chce tej miary,

by mą obśmiać niepełność - nie do uwierzenia.

s.n. ponownie, i palnik, i beret,

jak mi chórem nie spluną w lustro - ty debilu...!

to jest pojebany świat, człowieku, ludzie już nie chcą odlatywać w kosmos, do gwiazd, chcą tylko udawać, że nic się nie dzieje, chcą się uśmiechać, kiedy cierpią, i iść ciągle naprzód.

(juliusz strachota)