' Ok kilkunastu dni ¶wiat znów powoli ruszył, a ja z nim. Nie wiem, czy zdołam dotrzymać kroku jemu i samej sobie, ale spróbuję, bo znowu odzyskałam bezmiern± wolę życia, u¶wiadomiwszy sobie, że tylko ja mogę nadać mu sens. Uniosłam sie lekko na łokciach, wspięłam na palce i zaczęłam wychodzić z dna mojej rozpaczy. Rozliczyłam sie z przeszło¶ci±, choć wiem, że ona i tak nie zniknie. I może chcieć zostać moj± teraĽniejszo¶ci± lub przyszło¶ci±. Ale dzi¶ już wiem, że strach przed cierpieniem jest gorszy od samego cierpienia. Najbardziej cierpimy, gdy nie potrafimy podj±ć żadnej decyzji. I że będzie co ma być! '