Najdroższy,

zastanawiałam się dziś nad przyszłością. W jakim świecie będą zyły moje dzieci.? Czy będą szczęśliwe.? A może...Nie ma mojej przyszłości.?

W 1918 roku grypa Hiszpanka pochłonęła 50 milionów ludzi. Każdy z tych ludzi, tak jak ja, miał rodzinę. Każdy kiedyś się śmiał. Każdy zamykał oczy patrząc na słońce. I każdy z nich zmarł.

Moje czasy, jak wiesz, bo one, mam nadzieję, są też Twoje, to czasy, w których wierzowce są coraz wyzsze, komputery coraz szybdze, a ludzie porozumiewają się w kilka sekund będąc na dwóch końcach świata. I to wszystko może się zmienić. Wystarczy, że 10 osób zarażonych przyjedzie do Polski.

Najdroższy, boję się, że nie mam przyszłości.A jeszcze bardziej boję się, że nie ma w niej Ciebie.

M.

Lubię czarnobiałe zdjęcia.

Naprawdę nie wiem, dlaczego serce bije mi szybciej gdzy Ciebie widzę. Tak nie powino być. Ja nie chcę, żeby tak było.

Boję się, że nie wszystko potoczy się tak jak powinno.

A tak poza tym, to mam deżawi, chodząc po parku. Znalazłam to drzewo, Karol. Bardzo źle mi z tym, że cały czas się za mną snujesz. Źle mi z tym, że boję się tak do końca całować z Tomkiem, bo przez Ciebie cały czas coś mnie hamuje i napawa lękiem. Źle mi z przeszłością, a biorąc pod uwagę, że mogę nie mieć pzryszłości, jest mi jeszcze gorzej.

Ale nie wpadajmy w paranoję. 

Kocham wiosnę.

Chmiel.