Wszystko jest zajebiście ? - tak mogło by się wydawać.... ale to nie jest prawda. Jest coś, co sprawia że nie jestem szczęśliwy. Nie chce tego wszystkiego - to jest za dużo... Dużo myślałem o tym co się wokół mnie dzieje, i dochodzę do pewnych wniosków. Myślę, że te wnioski nie nadają sie do tego, aby je teraz opisywać, ale chyba jestem w tym wszystkim pogubiony. Powoli przestaję wierzyć w to, że cokolwiek może być dobrze, wszyscy oczekują tego żebym był szczęśliwy - dlatego uśmiecham się i pokazuję radość, której nie ma. Czasem trudno jest się uśmiechać i być wesołym, gdy ma się ochotę płakać.... ale wiem dla kogo to robię, dla Was - moich najbliższych przyjaciół. Bardzo mi brakujego czegoś, co trudno jest określić. Jest to coś co sprawia że jest się szczęśliwym, że każdego poranka chce się wstawać z łóżka, żę życie jest piękne. Być może z tej notki wynika że nie wiem czego chce - ale to nie prawda. Ja wiem czego chce, i wiem co chciał bym osiągnąć - chciał bym być szczęśliwy naprawdę, być "upojonym" tym prawdziwym szczęściem. To że nie mówię głośno o tym co czuję - nie znaczy że nie czuję nic. Czuję jak każdy inny, ale czasem lepiej przemilczeć niektóre tematy, tak poprostu po to aby mieć nadzieję - bo to ona daję siłę na życie, gdy brakuje jej najbardziej. Mam takie wrażenie, że zbyt mało osób zastanawia się nad swoim życiem. To właśne prowadzi do tego, że ranimy innych, czasem nawet nieświadomie. Mam nadzeję że ja nigdy nikogo nie zranię, ale myślę że każdy powinien to poczuć, aby zapamiętał jak to bardzi boli i jak bardzo to może krzywdzić.