"-Dlaczego mówisz moja Anno? Nie lubię tego. Czuję się kupiona, uwięziona, zależna i tylko twoja. Nie jest tak i nie będzie. 
- Ależ nie chodzi tu o własność. Mówię tak wtedy, kiedy w tej jednej chwili, patrząc na ciebie widzę to, czego nie dostrzegam i nie chcę widzieć w innych kobietach. Każda twoja cecha jest jedyna i niepowtarzalna. Nie wierzę, że wcześniej jakiś mężczyzna zauważył te dwa małe pieprzyki za uchem, które gołym okiem są prawie niewidoczne, bliznę na małym palcu i tę minę, którą robisz teraz...To jest tak jak z gwiazdami. Czuję się odkrywcą tego, czego nikt wcześniej nie dostrzegł, czemu nie nadawał znaczenia. Od dziś będę to traktował uśmiechem. I jestem przekonany, że będziesz się równie złościć jak teraz...Stanie się on bowiem twoim uśmiechem, którego kształt znasz tylko ty."