#5

Przyznaję, ta notka będzie mniej podróżnicza, a bardziej intymna, ponieważ jest taki aspekt tego wyjazdu, o którym nie piszą nawet w przewodnikach Pascala. I powyższe zdjęcie jest tego najcudowniejszą ilustracją.
To my. I nasze szczęście.
Mimo, że znam osoby, które na widok podobnych zdjęć dostają mdłości, ja osobiście nie znam żadnego kadru, który by ilustrowal nasze uczucia w piękniejszy sposób...
Znam mojego Dawidka od ponad 4 lat. Z początku miał raczej wygląd niepozornego okularnika, teraz zaś spoglądam z dumą na pięknego mężczyznę :) I z dumą oglądac będziemy to zdjęcie, ogrzane przez ciepłe promienie portugalskiego słońca zachodzącego nad oceanem...

Inną sprawą jest fakt, że mimo iż z początku wydawało nam się, że nasz czas spędzny tutaj zostanie w dużej mierze zajęty przez praktyki w szpitalu, to jednak nie moglibyśmy wyobrazić sobie bardziej 'wakacyjnych' wakacji :) Prawdą jest, że odbywamy dwa razy więcej praktyk niż jest to potrzebne i praca w szpitalu wykrada nam cenny czas, który moglibyśmy poświęcić na rozkoszowanie się pobytem w wymarzonej Portugalii. Ale równocześnie ta część urlopu, którą spędzamy poza jego murami jest prawdopodobnie najbardziej beztroskim czasem, jaki pamiętam. Nie musimy się uczyć, nie musimy dostosowywać się do nikogo ani niczego prócz własnego humoru, jesteśmy razem (co w wakacje nigdy nie było zbyt oczywiste) i nawet nie musimy biegać w pogoni za atrakcjami turystycznymi. Jest dość czasu, by pozwiedzać wszystko i dość czasu, by po prostu nie robić nic... Lub robić własnie te rzeczy, na które od dłuższego czasu mieliśmy ochotę...
Jest najpiękniej...

_______________________________________________________________________
[my]