Będziecie się ze mnie śmiali , ale podoba mi się piosenka promująca Huwaweia hahahha :D

https://www.youtube.com/watch?v=FtWJfcLEEv0 <3

Heej ;*

Mogę wam śmiało powiedzieć , że mi się poprawia i nie myślę już tak tragicznie o sobie ,

o swoim życiu i w dalszych gorszych kategoriach.

Blizny na rękach powoli znikają , a ja już nie udaje żeby się uśmiechnąć.

Nic takiego nie zrobiłam , napisałam sobie motto ,

które jest dla mnie mega ważne i jakoś się tego trzymam.

Umówiłam się też do psychiatry na 15 lutego.

To , że teraz jest lepiej nie oznacza wcale , że nie odbije mi za kilka dni , 

moje przeżycia , problemy psychiczne cały czas będą mnie męczyć od środka,

a chciałabym się z nimi uporać jak najszybciej.

Wcześniej wydawało mi się , że moja relacja z kuzynką się popsuła,

że coś sie stało i już nie jest tak jak dawniej , ale nie prawda , bo to też sobie wkręcałam

i dopiero teraz patrzę na to inaczej , to ja byłam problemem.

W ostatniej notce pisałam też o tym ,

że jadę do byłej pracy po dokumenty i faktycznie spotkałam Mateusza.

Byłam wewnętrznie mega zła za to wszystko co mi powiedział, ale starałam się opanować.

Zauważył mnie w restauracji , zobaczył , że czekam na menadżera

i podszedł do mnie jak gdyby nigdy nic.

Liczyłam na jakieś cześć i jakieś zażenowanie albo chociaż wstyd z jego strony ,

ale nic takiego nie było.

Zamiast tego podszedł, pocałował mnie w policzek , a ja byłam taka zaskoczona ,

że ledwie wykrzsztusiłam cześć , bo nie tego się spodziewałam.

Zamieniliśmy faktycznie parę zdań i wrócił do pracy , tego dnia było mega dużo ludzi

i naprawdę cieszyłam się , że juz tam nie pracuje ;3

Potem jak już wróciłam do domu dostałam mega długą wiadomość gdzie Mateusz mnie przeprosił 

za ten buziak w policzek , chyba widział , że nie czułam się z tym komfortowo XD

Koniec końców uznałam , że to nic takiego , zwykły koleżeński buziak ,

ale na pewno nie dopuszczę do niego następnym razem.

Kilka razy pisaliśmy od naszego spotkania , ale widziałam , że to takie ciągniecie za język , 

więc odpuściłam i przestałam się do niego odzywać.

Wszyscy stwierdzili , że Mateusz dobrze zagrał niewiniątko,

obiecywał dużo rzeczy i nie wywiązał się z żadnej ,

wczoraj moi najwspanialsi przyjaciele stwierdzili to bez żadnego namysłu,

fakty mówią same za siebie.

Od paru dni wracam myślami do Rafała, myślałam żeby go przeprosić , myślałam o tym , że był moją pierwszą prawdziwą miłością i , że nadal coś do niego czuję i za nim tęsknie , ale jestem pewna ,

że podpuszczam samą siebie i , że faktycznie mogę go kochać , ale nie kocham tego Rafała tylko tego sprzed kilku lat , którym kiedyś był o ile to ma jakikolwiek sens.