Jestem kompletnie rozbita. Wszystko mnie autentycznie dobija i zniewala. Myśli krążą dookoła, nie potrafię ich ogarnąć, pracgnę tylko zniknąć gdzieś i to jak najszybciej. Najlepiej sama ze sobą przeanalizować coś, czego nie ma, a co być powinno, a przynajmniej chciałabym. 

Wszystko za szybko. Za szybko. Już mi się znudziło nadążanie za tym i cieszenie się. Bo właściwie to cieszyć się nie ma z czego, a z każdym dniem jest co raz gorzej i gorzej i gorzej. Nie nadażam, dostałam już zadyszki, muszę odpocząć i zniknąć. Mimo, że byłam nad tym morzem, komletnie oderwana od rzeczywistości to za mało. Chyba jest jeszcze gorzej, a ja nie potrafię tego poukładać.

Pora zniknąć w wibrujące brzmienie głosu Tobiego, falujące rytmy gitar Jensa i Dirka, szumiące pałeczki Felixa i cichy pomruk basu Exela. Dobranoc.