pih

Ciężki charakter, wiem, mam z natury,

ale chcę wierzyć w słońce, nie chcę już wierzyć w chmury

Nie chcę przepraszać wszystkich od rana
budzić się, żyć w żołądku Lewiatana

Może tą duszę uwolni śmierć, nie wiem.
Czuję to ciało, jest dla niej więzieniem

Biegnę donikąd, choć coś mówi stój.
Otwarta rana, ja znów sypię sól.

Znów w lustrze nie poznaję swojej twarzy,
niebo ma kolor sińców pod oczami.

A jak nie ty, to kto mi został?
To całe życie, jak słona kropla

Krzyk zamieniam w szept, lecz to nie gra roli.
Nie zadaję bólu, mnie też już nic nie boli

nie śpij!- słyszysz ludzki głos,
który mimo wszystko znosił ciężar trosk

Otrzyj z twarzy łzy, ja i Ty to krew z krwi

Przekazuję Ci, gdy przed snem składasz ręce.
Pamiętaj żeby mieć czyste serce.

Nie kłamać innych, a co ważniejsze- nie okłamywać samego siebie.

Urzeczywistniam myśli, Twoje sumienie krzyczy!`

Dziękuję za miłość, przyjaźń bez zakłamania.

`Strach przed niewiadomą- to życia udręka!`