polaire Z Wejherowa... cóż, szkoda, że już tam nie mieszkam, ani mieszkać nie będę; wydajesz się być bardzo interesującą osobą. Jedno mnie jednak zastanawia... skoro zdążyłeś tyle robić w swoim życiu, to ile masz lat? Z resztą, nie specjalne ma to znaczenie. Z całą pewnością masz jednak bogaty życiorys.
To mi przypomina słowa z filmu "Chłopaki nie płaczą". Jestem ciekawa czy moje studia będą mi odpowiadały ;)
Mam na imię Magda. Magda, nie Magdalena ;) A ty, jak masz na imię panie wojskowy?

~granit Mam na imię Adam, skończyłem już 24 lata. Rzadko się jednak tym chwalę i z radością pokazuję dowód, kiedy pytają mnie o niego przy nabywaniu wódki. W tym roku pytali już dwa razy, jak byłem ogolony na gładko! Widzisz, ja tam uważam, że po dwudziestce życie jest w stanie dostarczyć co raz mniej wrażeń. Smutne to, a przy Jamesonie nawet przygnębiające.
Szkoda, że już tu nie mieszkasz i mieszkać nie będziesz, choć może i wielkie światy jak Szczecin Ci posłużą? Zawitam tam w przyszłym roku.
Posłuchaj ze mną: http://www.youtube.com/watch?v=dh3bleXWaCk

polaire Mnie pytają zawsze o dowód, więc się nie przejmuj. To podobno powód do radości, choć pamiętam, jak znajomi zawsze się cieszyli, jak udawało się im kupić bez dowodu, jeszcze przed pełnoletnością.
Ja uważam, że życie nie jest w stanie dostarczyć żadnych wrażeń. Bez względu na to, co z nim zrobisz, wszystko skieruje się w jednym, konkretnym kierunku: skończysz szkołę, pójdziesz do pracy, założysz (lub nie) rodzinę... i umrzesz. Jeśli spotka Cię w życiu coś po za tym co napisałam, możesz się czuć szczęściarzem.
Właściwie, nie wielkie światy. Mieszkałam już w Szczecinie, teraz tylko wróciłam do rodzinnego miasta. A i tak nie na niedługo. Planuję jeszcze w czasie studiów spróbować przenieść się na inną uczelnię, za granicą... I w tedy pewnie będą wielkie światy.
Słucham z Tobą... Idealnie wpasowane w mój dzisiejszy humor. Świetna melodia, kolejna świetna od Ciebie.

~granit Czyżby fatalizm grał Ci w życiu i smutne z Ciebie stworzenie? Ja nie planuję kończyć zbyt wielu szkół, nie uczyli mnie tam zbyt wielu mądrych rzeczy. Za to od ludzi w stu różnych zawodach i miejscach dowiedziałem się co to jest spokojne i mądre patrzenie na świat, wytrwałość i zrozumienie, że czasami trzeba poddać się biegowi rzeczy i mimo wszystko znaleźć w tym miejsce na zachwyty, choćby te objawiające się tylko drżeniem serca krótkotrwałym. Ej, bo widzisz, taki czasami ze mnie filozof, jak mnie ktoś pociągnie za język. Byle nie za często.
Wyjechać na Zachód to jak dla mnie nic dobrego, ludzie tam dziczeją i plastikowieją, nie wypadałoby Ci też zdziczeć i zamiast prosto kochać, prosto, a nawet prostacko myśleć. Ufam jednak, że Ci to nie grozi.
To może już regularnie czegoś razem słuchajmy? Ja mam dziś nastrój na taką muzykę http://www.youtube.com/watch?v=7xXEtO3bEe0
I na taką http://www.youtube.com/watch?v=1RydJaeaKUI

polaire Smutne? Nie jestem smutnym stworzeniem, po prostu sporo przeszłam. Wiem jak to śmiesznie brzmi od dziewiętnastolatki, ale ja nie mówię o nieodwzajemnionych uczuciach i innych tego typu rzeczach.
Ja nie chcę kończyć szkół, chcę po prostu się rozwijać, no i kocham się uczyć, więc myślę że dalsza edukacja jest stworzona dla mnie :)
Widzę, że miewasz filozoficzne zapędy, mnie to nie przeszkadza, czasem przyjemnie jest podyskutować w ten sposób.
Nie mam w planach dziczenia i plastikowienia, chcę wyjechać bo wiem że za granicą mają łatwiej nawet ludzie, którzy nie mają niczego, ani doświadczenia w pracy, ani wykształcenia.
Ja dziś nic nie dam do słuchania, muszę wychodzić na zajęcia ;)

polaire Takie same jak na zdjęciu z 10/09 xD