od Wioli,
'Róż, fiolet'
'Nie szukaj mej ręki gdy topię smutki
W bezbrzeżnym lęku o rozczarowania.
Choć głos mój miękki, zaufaj mej prawdzie
Co bywa kłamstwem obficie polana.
Szaleńczo goń myśli, co za mną wybiegły.
Oznacz każdą innej emocji kolorem.
Nie szukaj w nich wrażeń ani żadnej męki.
Bo znajdziesz w nich tylko róż, błękit i fiolet.
Czy wrócę z samotnej wgłąb siebie podróży?
Nie pytaj, nim blask zasłoni nam senne twarze.
Myśl, czuj, oddychaj bezcenną chwilą
Gdy poznać dobrze siebie było nam dane.'