1.

Aleksander Fredro "Śluby panieńskie (,czyli magnetyzm serca)"

Drugie poznawane przeze mnie dzieło Fredry, tuż obok gimnazjalnej "Zemsty". Na okładce widnieje zapis "lektura" i boleję nad tym szczerze, iż do kanonu lektur przeze mnie przerabianych nie trafiła. Opracowanie podpowiada, że jest to komedia intrygi i podzielam ten fakt. Fredro ma to do siebie, że czyta się go lekko, szybko i przyjemnie, a jednocześnie rodzi się we mnie pragnienie, by obejrzeć od razu tę sztukę na scenie. Dla niedoinformowanych utwór pisany jest dramatem, który zawiera się w pięciu aktach.

Akcja dzieje się w XIX wieku, a więc w czasach współczesnych dla Fredry, w epoce romantyzmu. Dwie panny Klara i Aniela ślubują wieczną nienawiść wobec mężczyzn i staropanieństwo. Całe dzieło traktuje o miłości i o problematyce wyboru życiowego partnera. Pozostalymi bohaterami tej komedii są: Jan (epizodycznie), pani Dobrójska, Radost i dwóch mężczyzn będących męską osią tego dzieła- Gustaw i Albin. O ile Albin jest doskonałą parodią werterycznego i sentymentalnego kochanka, Gustaw bierze sprawę w swoje ręce i knuje iście doskonałą intrygę, wplątując w nią niemalże wszystkich bohaterów. Cel zostanie osiągnięty, Gustaw zdobywa miłość Anieli, a Klara otatecznie przekonuje się do egzaltowanego Albina. Do najlepszych scen wg mnie należy wspólne pisanie listu przez Gustawa i Anielę. Oprócz tego nie brak tu komizmu sytuacyjnego i osobowego (Albin) co wprowadza miłą i radosną atmosferę.

Wnioski: "co nagle to po diable". Uwór pokazuje, że do prawdziwej miłości trzeba dojrzeć,a, drugą stroną medalu jest czas i cierpliwość. Posługując się tymi dwoma przymiotami jesteśmy w stanie osiagnąć sukces, czyli zdobyć serce najbardziej zatwardziałego osobnika tudzież osobniczki :). I jak się okazuje, wiernopoddaństwo przegrywa na rzecz enigmatyczności i pozornego braku zainteresowania.

Miła lektura, w sam raz na czas okołomaturalny. Wielki plus za świetne dialogi i poczucie humoru.

Ocena: 8/10.