kurczę glupio mi to pisać, no ale gdzieś muszę to zrobić. wczoraj zmarła moja prababcia. to nie tak, że nie była mi bliska, bo ok. 14 lat mieszkała z nami i po części mnie wychowywała, no ale nie wyrażam od tamtego czasu żadnych emocji. była ona wiekową kobietą, miała chyba 94 lata. może i to dziwne, ale pogodziłam się z jej śmiercią już od czasu, gdy usłyszałam to przez telefon. prababcia kilkanaście lat mówiła, że umiera, albo chociaż, że chce umrzeć. myślę, że jest ona jedyną osobą, której śmierć zaakceptowałam. np. po śmierci mojego dziadka nie mogłam się pozbierać długo i sądzę, że odszedł za szybko, a był dla mnie taki ważny. prababcia zawsze chciała dla mnie jak najlepiej, za co teraz dziękuję. myślę, że to osoba, która przeżyła wszystko co powinna, doczekała się nawet praprawnuka, co jest rzadkością. niestety męczyła się na tym świecie i powiem dość brutalnie, ale prawdziwie, męczyła też innych. teraz bynajmniej wiem, że jest jej tam lepiej, Pan Bóg się nią zaopiekuje lepiej niż my :)

wczoraj nie byłam na tańcach, bo mama mówiła, że nie wypadało. jutro pogrzeb, więc pójdę do szkoły tylko na sprawdzian i rodzinka się zjedzie.

..

uwielbiam tą okładkę ELLE, jest prześliczna (;

wiecie co jeszcze wam powiem? lubię ćwiczyć, szczególnie a6w, choć wiem, że w późniejszych etapach będzie męczyć, bynajmniej mnie męczyło. zawsze, gdy ćwiczę wkładam sobie w uszy słuchawki, przez co wydaje mi się to większą przyjemnością. lubię wstawać rano i przeglądać swój brzuch w lustrze, ciesząc się, gdy robi się coraz bardziej płaski. a szczególnie lubię mieć świadomość, że moja praca się opłaca.

TRZYMAJCIĘ SIĘ :*