#2 milczenie jest złotem.

Wielu z Nas zapomina o pięknie, które daje milczenie. Rozmawiamy. Rozmawiamy ze wszystkimi tylko by nie czuć się samemu, by móc odezwać się do kogoś chociaż jednym słowem, ale czasami nawet konwersacja nie jest najlepszym wyjściem.

Rozumiem. Nikt nie lubi mieć dni, w których nie ma do kogo się odezwać, ale po co robić to na siłę? Gadka szmatka, siema, co tam, spoko i tyle. Nic więcej. Chyba, że naprawdę rozmawiasz z kimś z kim możesz poruszyć każdy temat! 

Nie wiem jak wy, ale ja w przeciwieństwie do większości ludzi nauczyłam się gryźć
w język zanim powiem coś idiotycznego, dość często uchroni to przed kłótnią, sporem, ale działa to w dwie strony, osoba, z którą rozmawiamy może pomyśleć, że mamy to gdzieś. Niestety psychiki człowieka nie zmienisz. 

Czasami warto zachować pewne rzeczy tylko i wyłącznie dla siebie. Nie musimy przecież mówić wszystko co tylko nam wpadnie do głowy, co się wydarzy, co było lub będzie, co jest, o czym myślimy, o czym z kimś rozmawialiśmy. 

Zauważyłam, że wiele ludzi dość mocno interesuje się tym co mówią inni i przekazują to dalej. Przekręcają jedno słowo, potem drugie i nagle proszę Państwa mamy plotki, które potrafią zrujnować.

Nie rozumiem, dlaczego tak nam zależy na przekazywaniu informacji, które nie powinny płynąć dalej? Mówimy, a w pewnym momencie już nawet nie wiemy co powiedzieliśmy, a potem się wyrzekamy słów, które padły, a my po prostu nie pamiętamy. Temu moi drodzy, czasem warto zachować to milczenie. 

Od braku odpowiedzi nikt nie umarł. Nie musimy przecież mówić dosłownie wszystkiego. Czyż nie warto czasem mocniej przygryźć język albo nabrać głębiej powietrza i po prostu się nie odzywać? 

Milczenie nie jest niczym miłym, to na pewno, bo kiedy chcesz coś powiedzieć walczysz ze sobą aby to nie wyszło, ale napewno to lepsze niż konwersacja ciągnięta na siłę i słowa, które nie powinny paść. 

Żyjemy w świecie, gdzie wszystko kręci się wokół słowa, które wprowadza chaos. Żyjemy w chaosie, a gdyby tak nie powiedzieć nic?