Juniorka - Wisła Ustronianka.

Wypożyczenie? - okaże się najpóźniej w lutym.
Oczywiście, że chcę... 

Ale ileż możesz razy możesz się dowiadywać, że jesteś zdrajcą..., gwiazdeczką..., cwaniakiem...
Nie jest łatwo zostawić drużynę, kumpli którzy Cię potrzebują. Drużyny, której jesteś częścią, bo chcesz dla wszystkich jak najlepiej, mimo tego, że niektórzy totalnie na grę wspólną leją..., Ale... właśnie, tutaj znowu mnie moja lepsza, idealna połówka oświeciła... Czy to są kumple? Czy tak się zachowują kumple? Czy prawdziwy kumpel powie Ci, że jesteś zdrajcą? No nie... 
Z drugiej strony, czy kumpel zostawi Cię w potrzebie? Też nie... czyli jak widać, każdy kij ma dwa końce... no kurwa mać, nie chce być inaczej.

Ciężko jest czasem. Na szczęście, kiedy już nie masz sił psychicznie i fizycznie... Ta  najbliższa ci osoba może pomóc, jeśli tylko ty tego chcesz! Kiedy słuchasz jej słów, którymi chce Cię pocieszyć, a nawet coś Ci udowodnić po prostu odlatujesz, a chwilkę po tym wszystkim dochodzisz do wniosku, że jesteście dla siebie stworzeni, bo Ona wie, Ona czuje to co ty... bo jest częścią Twojej osoby! 

  Może młodziutki Jeremi kiedyś też miał taki dylemat... pewnie był kluczowym zawodnikiem w jakimś małym francuskim klubie, ale gdyby zamiast wybrać drogę rozwoju, samorealizacji, chciał usilnie mimo wszystko lojalnie służyć w swojej drużynie, czyli utrzymywać ją wysoko w tabeli choć może wcale na to nie zasługiwała swoją postawą i stosunkiem do gry... świat nigdy nie usłyszał by o niesamowitym, budzącym podziw i szacunek nawet przeciwnika, małym-wielkim Jeremim Janocie, sama Francja była by uboższa o kilka ważnych trofeów a tysiące młodych chłopców, którzy nie mają 190 wzrostu a kochają bronić nie miały by autorytetu, inspiracji, argumentu i odwagi by nie poddawać się w dążeniu do osiągnięcia sukcesów nie mniejszych od swoich wyższych kolegów. Pozwoliłam sobie przeczytać  wszystkie twoje wpisy... Wzruszasz mnie. Nie znam na świecie bardziej zaangażowanego, wybitnie utalentowanego, ogromnie odpowiedzialnego i lojalnego, szalenie fascynującego faceta na świecie. Paradoksalnie... te cechy za które podziwiają Cię inni czynią Cię nieszczęśliwym. Bo gdybyś był utalentowanym ale egocentrycznym i samolubnym dupkiem który przy pierwszej lepszej okazji wybicia się zostawił by ekipę, bez cienia wątpliwości już dawno osiągną byś takie sukcesy o których inni mogli by tylko pomarzyć. Ale taki nie jesteś. I tu zaczyna się i kończy tragizm twojej postaci.

Dziękuję Ci Myszko;):*

Po wczorajszym treningu mam życiowe zakwasy, a pomysł z szalikami chyba przejdzie. Następny trening - wtorek 18. Co będzie ciekawego? Dam sobie łeb uciąć, że coś będzie, bo zawsze treningi są wyśmienite. Ponoć piłka jest częścią mnie... nie prawda. To ja jestem częścią piłki!