Zawzięty jak nikt.

Prosił ojca o pomoc - "nie".

Myśl - "łachy bez".

Zrobi to sam choćby miał nie spać, w sumie i tak mało sypia.

Wystarczy mu obecność tej jednej osoby,która wierzy w niego jak nikt inny.

Jeden lubi pracować i bardziej doceniać wszystko,a drugi po prostu brać. Ten pierwszy zaczyna myśleć przyszłościowo,bo nie chce stać się szary,nigdy taki nie był.  Chce iść jedyną właściwą drogą.

I wszystko jest fajne do momentu w którym ten jeden naprawdę  w końcu wyrusza po swoje z pomocą jednej,ważnej dla Niego osóbki,którą chce pchać w górę tak,jak jeszcze nikt,nigdy Jej nie pchał.

Ma mniej czasu na wszystko,walczy w pewien sposób,bez którego nie byłoby mu ciut łatwiej. 

Wtedy ten drugi zaczyna się dziwnie zachowywać,okazywać niezrozumienie,tak jakby nie chciał,żeby ten pierwszy szedł w górę - tak widzi to ten pierwszy. 

..Mimo wcześniejszej złości wychodzi na trening z uśmiechem na twarzy..

Chcę móc powiedzieć Sobie kiedyś,że jestem dumny z tej całej drogi,że NASZA młodość najzwyczajniej w świecie nie była zmarnowana. 

..I nie będzie

https://www.youtube.com/watch?v=4KURwkoljiE