Patos nocą.

1/2

                                                                            'Obłudny taniec'

                         Patrzyłem z niepokojem w kierunku aborcji na ludzkim systemie wartości

                                                                                                                ,a bal trwał.

                                           Huczna feta poświęcona elitarnym emocjom.

                                    Wdzięczny. 

                                                            Już po chwili byłem wśród swoich.         Starzy znajomi.

                      Bal przebierańców.              Złość odziana w jaskrawą suknię.   

                                                                               Obłuda. Ja ją znam.

                   Pomimo uśmiechu anielskiego wciąż potrafię dostrzec tę ciemną nitkę.

                                                            Nitkę. Z czarnej kurtki skrytej w garderobie.

                                                                                                           Zakłamania.

                                         Tej wizytowanej bacznie.                                                                      [Garderoby]

                                                             Niedopatrzenie, zdradzające

                             skrywaną tożsamość pod plandeką białą, w cnoty obszytą.                                                               

                                         Tę wizytowaną bacznie. 

                   Ot co. Trzeźwy jeszcze. Niedoszły rausz, ten stary eksces emocji wnyki swe zastawia, mizerny jednak efekt jego..

                                         Nasłuchuję. To zacna dość nuta.

                                                                                    'Faces look ugly when you're alone'.

                                                                                                   Jakże to. Dlaczego?!

                                                     To nie to, więc dlaczego nucę bezwiednie?

                       Omamione me oczy jeden mają cel. Wpuszczają przez garderobę myśli zasnute łgarstwem.

                                                     Że ich twarze są błyszczące. Pięknią się.

                                      Samotność, już tylko rozpaczliwie trzymająca resztki cugli podświadomości.

   A ja w środku. Nieświadomy bacznej kurateli dam równie nikczemnych.

                                         Dlaczego tak skrzętnie się ukrywają?

                                                                                             Kto je tego nauczył?

                        Tylko czekać na Blitzkrieg, na siewców profitem ze zła uszczniętego doszczętnie skalanych.

                                                                 Ale jeszcze cisza.

                                         Ta wizytowana bacznie. 

                                                     Cisza tak przepełniona przeszywającymi spojrzeniami gości, że...

                       Nie wiem. Trace wątek.

                                                            Poproszony do tańca przez niby to filigranową panienkę, zaczynam

                                           być częścią tej bajecznej atmosfery.

                                Hulanki uczuć.

                                                                                                  Niejasne reminescencje. Skłonionym do

                                                                 namysłu jest. Dlaczego zatem odchodzą w kolejną niepamięć?

                                                     Jak po rychłym końcu kariery małżeńskiej starzec.

                  A jednak wrócił. 

                                                              Sam. Na parkiet.

Część druga w następnej notc