Mam tachykardię.

Zabawne, prawda?

Nie mogę wszak jej mieć, to nie przystoi.

Nie w tym wieku, gdy świat otwiera się przede mną.

Częstoskurcz z prędkością błyskawicy.

Przetacza się w załamkach serca,

Pozdrawiając wszystkie jego komory.

Komórki mięśnia poprzecznie prążkowanego

Już wiedzą co się wydarzyło.

Ociekające potem, w swojej ciężkiej pracy,

Przekazują: każda do każdej.

To ona, zobaczył ją. Unosi się w powietrzu.

Gdy wszystko minie, serce poprosi mnie o rozmowę

Wskaże wskaźnikiem plakat zwolnij, szkoda życia.

Tomasz Kammel patrzy groźnie z posteru. Serce też.

Nie możesz tak żyć! Oszczędzaj mnie!

Przepraszam, naprawdę- próbuję się tłumaczyć.

Niczym kierowca, który przekroczył prędkość.

Więc będzie mandat- serce wzdycha ciężko.

Widzę też, jak patrzy błagalnie w niebo.

Za więcej niż sto uderzeń na minutę

Powtarzane gdy pojawi się ona niedaleko,

Zmuszony jestem nałożyć na ciebie karę.

Ja nie mogę nic zrobić- odpowiadam.

To silniejsze ode mnie. Tachykardia...

... to nie jest tachykardia, mój drogi-

Serce szybko odpowiedziało.

Nie mam tachykardii.

Nigdy jej nie miałem.

Wolę udawać, że ją mam.

Może dlatego, że z niej można się wyleczyć?

Kłaniam się dawnym czasom. Z przytupem i poklaskiem.