Cisza , spokój .. tyle pozostało we mnie , a wokół mnóstwo ludzi i rozmów , ale ja nie chcę nic słyszeć.

Chcę utonąć w tej ciszy , bo to od nas zależy co się dzieje i co się stanie.

od wczoraj mnóstwo łez , smutków , a tak liczyłam na ten koniec świata .. dla mnie on mógł nastąpić.

w moich czterech ścianach z otwartym folderem zdjęć rodzinnych siedzę i płaczę , kiedy usłyszę 

kroki zamykam laptopa i udaję , że śpię , nie wstydzę się łez , ale nie potrzebuję litości .. 

nie każdy rozumie moją sytuację , moja psychika potrzebuje teraz wspomnień , żeby choć na 

chwilę przypomnieć sobie jak było kiedyś ... czas spędzony w ramionach rodziców - dzieciństwo 

najpiękniejszy obraz mojego życia i nie sądziłam , że to się tak skończy.

Tato! ja nigdy nie zapomnę i pomimo , że wyglądam obecnie jak wrak człowieka czuję , że jesteś 

przy mnie zresztą mi to obiecałeś kiedy czytałeś wieczorami bajki lub później gdy przeprowadzaliśmy 

nasze wspaniałe rozmowy .. strasznie mi ich brakuje ! Nikt ani nic mi tego nie zastąpi ! 

Wiem , że jest Ci tam dobrze , czułabym kiedy byłoby inaczej choć nigdy nie pokazywałeś mi swojego 

smutku .. nigdy nie pozwoliłeś , abym była smutna.

Opiekuj się Alankiem tam na górze .. Bóg widocznie tak zaplanował , nie wiem czy przewidział w tym moje cierpienie ..

mnie też powinien stąd zabrać ... byliśmy jednością .. cała nasza (już prawie) 4 .. mógł zabrać nas wszystkich...

Tatuś i Alanek <3 ! [*][*]

21.12.2011r - 21.12.2012r !