znak stop.

Przepraszam.

Jestem okropnym człowiekiem, wiem

trudny charakter

zmienność nastrojów

emocjonalna pułapka.

I czasem sama siebie nie rozumiem

potrafię coś naprawić dopiero wtedy,

gdy kogoś stracę.

przestałam już kłamać,

nie używam słowa "kocham" dla rozrywki

jednak kiedy jest źle,

to szukam pomocy

w dziwny sposób

specyficzny,

takie głupie przyzwyczajenie.

czasem chciałabym być szarą myszką

kimś, kogo nikt nie zna

a kiedy już ktoś pozna, 

to szara myszka nie zwraca uwagi na nikogo innego.

cieszy się skarbem, jaki znalazła

nie rozpraszają jej inne przyjemności

a ja? od zawsze przyzwyczajona, 

że jak nie ten, to kolejny

że gdy tylko się obrócę, ustawi się kolejka

nie wiem czemu

to trochę jak szkoła przetrwania

serio, strasznie ciężka, okropne uczucie

czasem mam wrażenie, że wiszę na włosku, 

a pode mną ruchome piaski.

coś, co chce mnie zabrać, przykuć moją uwagę

a ja nie potrafię się z tego wydostać

sama nie wiem, czy zrozumiesz

chyba nie potrafię już w taki sposób opowiadać...