Mówią... Możesz wszystko, więc głowę mam spokojną.
Może Ty, ja wiem, że czegoś mi nie wolno.
Mówią... To się opłaca, więc skąd skrupuły?
Ja wole wiedzieć, co warto. Nie zależnie od sumy.
Niezależnie od dumy, reperkusji i skutków.
Nawet gdy uwodzi głupców, idą za czymś tłumy.
Mówią, prać brudy należy w wąskim gronie. Za kurtyną.
Ale cóż i tak masz brudne dłonie.
Stoję, nic więcej i nic mniej niż człowiek.
Z każdą wadą i zaletą gotów konsekwencje ponieść.
Stanąć w obronie lub uderzyć pierwszy.
Milczeć lub wziąć pióro i pisać trudne wersy.
I nawet jeśli milczę gdy trzeba krzyczeć...
Nawet kiedy krzyczę, gdy powinienem milczeć...
Sumienie da mi znać.
Popiół mam zawsze przy sobie i nie musisz mi pomagać.
Sam wysypie go na głowę.

To tylko krok by granice przekroczyć.
Spuścić wzrok, nie patrzeć w oczy.
Przeszłość oddzielić grubą kreską.
Lecz może zdążę ułożyć jeszcze wszystko przed śmiercią.
To tylko krok by pomyśleć i się cofnąć...
Zatrzymać w gardle słowo, które może kogoś dotknąć.
Czasem nie wolno odpuścić i stanąć z boku.
Bo w życiu są sprawy dużo ważniejsze niż spokój.