nadeszła chwila, w której uwierzyłam. łzy... jedna za drugą. ta cholerna pustka. bezradność. ból. chwila, w której nic nie da wołanie o pomoc. muszę sama sobie z tym poradzic. żyć dalej. potrzebowałam 36 dni. już  NIGDY nie wybuchnę ci śmiechem w twarz, NIGDY nie siądziesz przy pianinie w 24, NIGDY nie zobaczę Cię roześmianego, NIGDY nie miniemy się na korytarzu na pierwszym piętrze, NIGDY się do mnie nie uśmiechniesz, NIGDY Cię nie zobaczę, NIGDY nie powiem Ci, że ładnie wyglądasz w siwo- czarnym sweterku, już NIGDY nie wymienię z Tobą żarnego smsa, NIGDY... nie zrobisz już nic. zniknąłeś. już Cię nie będzie. chyba że w przyszłym życiu. sama nie wiem, czy w tym momencie wierzę w cokolwiek. chciałabym. ale nie mogę. 

wybaczcie. 

chyba trochę pomogło. 

03.03.1994 - 28.01.2011