Pomnik na zdjęciu znajduje się w Legnicy, legenda głosi, że ten lew strzegł kiedyś tego miasta, po czym jego ukochana umarła a on zapadł w sem i skamieniał, a obudzi się w tedy kiedy obok niego przejdzie 20 paroletnie dziewica i wypowie jego imię.. Będzie on w tedy strzegł jej do końca życia...
"Zapomniany człowiek - monolog do boga.." Opowiadanie z cyklu "Opowiedz historię..."
Człowieku, rozejrzyj się dookoła... Pada deszcz.. Ludzie pod parasolami wracają lub idą na zakupy.. Tam przemknie się zapomniany artysta, gdzie niegdzie muzyk przygra jakąś pieśń, tam jest ławka, na niej para, która nie będzie jeszcze długo ze sobą, widziano ją ostatni na tej samej ławce z innym... A za następnym rogiem jest miejsce, gdzie zgineła Twoja rodzina.. Spójrz! To tu gdzie ostatnio bawiłeś się z psem, teraz zrobili tu plac zabaw i parking, oj... To był piękny park..
Człowieku, pomyśl co jeszcze możesz zrobić dla tego świata, nie uważasz, że świat zasługuje na więcej.. Teraz ja widzę jak on się rozwija, komputery zastępują ludzi tak aby już nic nie musiał samemu robić.. czemu się dziwisz, przcież tego chciałeś.. Ludzie są Twoją koroną, możesz ja odłożyć na półkę, lub nosić jak ciernie.. Widzę, że bolą Cię oczy od patrzenia na nich.. Odwróć wzrok, po co patrzeć na coś co i tak samo się zniszczy..
Człowieku... Dlaczego płaczesz.. Moje słowa są nie miłe.. Nie przeproszę, bo wiem, że te słowa płyną z mojej duszy, którą Ty mi dałeś.. Nie zapomnij, że teraz każdy ma w sobie cząstkę boskiego artysty, sam nam to dałeś.. Więc nie płacz.. Ja nie płaczę, choć to też jest bolesne, wiem, że za Twojego słowa, wszystko może się zmienić... Idę przeż życię, ścieżką, którą to Ty mi na rysowałeś, jak i rysujesz innym i rysowałeś...
Człowieku, mogę pokazać, Ci życię przez które przeszedłem, jesteś pewien, że to ma tak wyglądać.. Kwiaty są takiego kształtu ponieważ Ty tak chciałeś, ja chce aby mój kwiat był inny, lecz jego nie jeszcze nie stworzyłeś.. Mogę iść dalej, nie dlatego, że to co stworzyłeś mi pasuje, czy się przyzwycziłem, ale dlatego że pokażę Ci w ten sposób, moją ścieżkę życie, mój kwiat, który tak na prade jest Twoim kwiatem a ja tylko mam prawo go używać.. Czasem myślę, że to ja jestem Tym kwiatem...
Człowieku świat otacza nas... On jest piękny, bogaty we wszystko co powienien mieć, owszem bywa przesyt ale ma wszystko co potrzeba a czasem wydaje mi się ze ma więcej.. Ma coś czego nie widzimy na co dzień, co zdarza nam się nie zauważyć przez całe życie, albo zauważamy dopiero w chwili śmierci.. Długo zastanawiałem się co to jest lecz nie poznałem tego, i pewnie nie poznam, lecz głęgoko wierze, że to zmienia życie w dużo lepsze...
Kres
Zatruty kolec wciął mi się w życie
ten jad rozpełza po mych żyłach
nadając życiu ponury blask
chwilami nie czuję nic...
Znika pamięć, znika dzień, znika życie,
trucizna życiua zjada wnętrzności me,
zamazując mnie, moje istnienie...