Rainy night

Kradnę tą sentencję, bo mi się spodobała. Bardzo. 

A teraz siedzę i jakbym mogła zobaczyć swoją minę to bym się uśmiała z siebie.

Ale jakoś nie jest mi w tej chwili do śmiechu.

Bynajmniej nie z byle zachcianki po kilku tygodniach bez papierosa dzisiaj wyszłam na jednego. 

I trochę mnie uspokoił, nie powiem, że nie. 

Ale to wszystko tylko dowodzi mojej bezdennej głupoty. 

Głupota i chyba to tyle w temacie.

Może kiedyś się nauczę reagować inaczej.

Może to się właśnie nazywa dorosłość.

Kto wie.

Może mi jej jeszcze brakuje. 

Tak. Myślę, że to o to chodzi. 

Bo nie powiem, że to dlatego, że życie mnie czegoś nauczyło.

Gówno mnie nauczyło.

Nigdy nie miałam prawdziwych problemów.

Nigdy mnie nie kopnęło porządnie w dupę.

Złamane serca i szczenięce łzy to tak naprawdę drobnostki.

Tak na nie patrzę z perspektywy.

I być może dlatego mam skłonność do wyolbrzymień. 

A może to tylko głupie rozkminy o północy.

Nie wiem, ale lubię tak czasem poklikać kiedy mam coś w głowie.

Bo nikt się nie dowie co to jest a ja będę mieć lżej. 

Dlatego uwielbiam tego bloga.

I prawdopodobnie nigdy go nie usunę.

Nawet jeśli będę tu zaglądać już tylko epizodycznie.

Dobranoc.