perwera Dziękuję :*

perwera No, są :D

perwera Zaplanowałam sobie to i owo, dlatego odważnie opiniuję :)

perwera Prawda jest taka, że tylko "dobrzy" nie mają problemu z pracą :) Nie ważne czy z wykształceniem humanistycznym, czy technicznym. Nie studiuje się dla piątek w indeksie (no może jednak, ale w drugiej kolejności) i świętego spokoju ze strony rodziców (jak często się zdarza), ale dla samego siebie - dla wyciągnięcia maximum z wykładów i przełożenia na swoją modłę, aby ta wiedza mogła się przydać w przyszłości. Do tego trzeba dojrzeć. Stąd zmiany kierunków wśród studentów pierwszego roku, nie ważne jakiego wydziału. Każdy młody człowiek potrzebuje po liceum czasu na zastanowienie nad tym, co chce dalej robić. Błędem rodziców jest pchanie dzieci siłą na studia. Najlepiej w wielkich miastach, na znanych uczelniach, gdzie młody człowiek wyskakuje z kameralnego liceum wprost w paszcze anonimowego tłumu. Najlepszym przykładem jest mój młodszy brat, który mimo trafnie obranego kierunku kształcenia, wrócił do rodzinnego miasta, bo UJ i syf Krakowa go zjadł. Ja sobie dałam trzy lata: na uzupełnienie CV i refleksje nad tym, w czym jestem dobra i gdzie mogę coś osiągnąć, nie ryzykując tym, że pasja zgaśnie po pierwszych miesiącach.

perwera Jeśli ktoś przemęczy się do magistra, nie dziwota, że będzie rozczarowany. Czerpać satysfakcję, czerpać satysfakcję i jeszcze raz czerpać satysfakcję :)

~qwerty Pozwolisz że to"jaka jest prawda" ocenię sam ;) , truizmy na temat jak powinna wyglądać vs. jak wygląda, motywacja do studiowania tu niczego nie zmieniają. Wracając: czyli pewnie to specyfika miejsca/ regionu... ;) .U 'nas" (wlkp) z tych które znam, właśnie osoby po kierunkach technicznych/ medycznych najłatwiej znajdują/ zmieniają pracę, większość tych rozczarowanych to humaniści/ magistrzy "zarządania polem namiotowym" itp. . Kolejną sprawą jest też to że na dzień dzisiejszy pojęcie "posiadania wykształcenia wyższego" się zdewaluowało, dzisiaj magistrów produkuje się hurtowo, tylko po to żeby w dobie niżu demograficznego, uczelnia mogła się utrzymać; na dodatek może nim zostać każdy kto zapłaci i to jest dla tych osób krzywdzące bo magister takiej (jak to najczęściej bywa z studiami zaocznymi) para-uczelni konfrontuje swoje "oczekiwania" i "ambicje"z rzeczywistością i cóż, przegrywa.

~qwerty Dość idealistyczną wersję chęci studiowania, przedstawiasz i cóż, pozostaje życzyć wytrwania w tym. Ja tego "nie kupuje", na dzień dzisiejszy o tym czy ktoś po humanie znajdzie dobrze płatną(niestety to jedno z głównych kryteriów zadowolenia z pracy), satysfakcjonującą go, pracę są koneksje towarzyskie/koligacje rodzinne (i nie sądzę żeby u Was wyglądało to inaczej ;) )tak było kilkanaście lat temu, kiedy ja zdawałem maturę i tak jest i teraz (prafrazując klasyka: "sorry,taki mamy kraj" ;) ) . Jestem humanistą ale nie, nie tym "rozczarowanym"; pracuję w przemyśle stricte technicznym a swoją wiedzę poszerzam we własnym zakresie czytając/ oglądając/ konfrontując swoje zdanie z innymi (taka forma "samorealizacji" po pracy). Pozdrawiam

perwera A, jeśli mogę spytać, jaki kierunek skończyłeś?

perwera Dzięki :)