a czymś dalej.

bawcie się pewnie.

i jeden i drugi raz.

ale ja nie pozwole wam zapomniec.

a jak tego jeszcze nie wiecie, to mnie nie znacie.

jestem cholernie slaba emocjonalnie.

i nie pamiętam kiedy ostatnio byłam w podobnym stanie.

moje sny mnie przerażają.

ale dam rade przecież. bo nie ma opcji, żebym nie dała. ;p

tylko że, jestem tak zawieszona pomiedzy wami a sobą, jednymi a drugimi, sercem a rozumem, jestem nigdzie.

pseudo pokolenie jp, a sprzedaja kazdego po kolei. nie wiem, czy wynika to z ich nieswiadomosci, jak bardzo swiat jest podstepny, zly i zesputy, czy poprostu tak od sobie, maja juz to we krwi.

przeraza mnie to.

a bardziej przeraza mnie fakt, ze jezeli potrafia posprzedawac swoich kolegow mi, do mnie tez moga sprzedac kolegą.

chyba pora na konkretna selekcje ludzi, z ktorymi mozna rozmawiac, do ktorych mozna mowic, ktorych mozna prosic, ktorych nalezy kochac i szanowac, a o ktorych zapomnieć.

coś trzeba zrobić. przecież nie mozna stac w miejscu w nieskonczoność.

trzeba sie ruszyc z tego łóżka.

przecież spanie to marnowanie zycia. a jedzenie zabija.

bylo tyle dobrych haseł, o ktorych zapomnialam.

i przestałam sie do nich stosowac.

przeciez to w nie wierzyłam...