Bilans ok ! Nie zawalam. Trzymam się i jestem z tego dumna. :)

Bilans:
ś:nic
2ś:pól kromki razowego chleba+ jajko na miękko
o:nic
k:pomidor
                                         + dużo herbaty i wody 


Czuję się jak dziecko, małe, bezbronne dziecko. Które zgubiło drogę do domu i nie wie jak wrócić.
Czuję się jak bańka mydlana, która po chwili się rozpryskuje, pęka.
Czuje się jak liść na wietrze, który stracił swoją ostoje, swoja gałąź , a teraz nie wie gdzie się podziać.
Przez dwie lekcje i dwie przerwy snułam się w szkole jak cień. Jak czarna chmura z deszczem , która przez przypadek trafiła na piękny dzień i w ogóle do niego nie pasuje.Okrutne były pytania wszystkich do o koła. Co się stało, dlaczego płacze. Przytulała mnie przyjaciółka w milczeniu. Co chwila ktoś podbiegał i znowu pytania na które nie potrafiłam odpowiedzieć. Ku mojemu zdziwieniu , chłopak z równoległej klasy przechodził koło nas . Złapał mnie za ramię , uśmiechnął się i powiedział: " nie płacz! będzie dobrze." Ponownie się szczerze uśmiechnął, spojrzał w moje zapłakane oczy i zniknął w głębi korytarza. Mały gest , jeden uśmiech. A tak miły, zapadający w pamięć. Mimowolnie na mojej twarzy wymalował się uśmiech choć na sekundę, ale jednak. Po drugiej lekcji mama zwolniła mnie do domu. Znowu było źle. Wpadła do mnie druga przyjaciółka , chwila rozmowy i było w miarę. Później przyjechał X , i w końcu był ktoś kto sprawił, że uśmiechnęłam się na chwilę dłużej. A jak u Was?

Zapomniałabym o najważniejszym ! Moje obojczyki są wyraźnie bardziej widoczne niż wcześniej !


                                                      Miłego wieczoru kochane ! :**