bądźmy ludźmi

Dzień dobry!

Fotka wykonana przez moją kumpelę na wolontariacie. Tak ludzie! potrafię zamiatać!

No więc, siedzę i sobie kminię, co jest z dzisiejszym światem nie tak? Jak co roku jesteśmy w epicentrum walki o jak najlepszą ocenę. A tak szczerze? mam szansę na 4 z pp, geo i informatyki, ale mi się nie chce. To już jest szczyt lenistwa, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że te oceny kończą się w tym roku. Ale właśnie do lenistwa zmierzam. O tym chcę dzisiaj sobie pomarudzić.
Więc:
Jesteśmy tylko ludźmi. Jak mam wkuć na 6 popraw, gdzie dwie są czasem jednego dnia. Jak mam wkuć materiał, który leciał nam przez cały rok, ale nie chciało mi się go zaliczać. I o to chodzi. Moim zdaniem to bez sensu. Na ocenę pracuje się cały rok, a nie dwa tygodnie przed jego końcem. OK. rozumiem, ktoś ma coś nie zaliczone itp. ale w przypadku opieprzania się przez cały rok, nie powinno być opcji na jakieś zaliczenia, czy coś. Mam podejście trochę jak rygorystyczny nauczyciel.. no ale czyż nie piszę prawdy? choć w sumie, życie jest bez sensu. zero sprawiedliwości czy czegokolwiek innego. 
Bądźmy więc ludźmi, ale dla ludzi. Przez jeden dzień było mi dane wziąć udział w wolontariacie. I choć roboty było sporo, to obstawiam, że bawiłam się lepiej niż te dzieciaki dla których to było przygotowane. Chęć pomocy cieszy, a do tego jeszcze satysfakcja z tego. Jeśli będę miała tylko czas i chęci to chyba zacznę coś robić w tym kierunku. 
Jednak będąc głupią w swoim myśleniu jeśli jedna rzecz nie pójdzie po mojej myśli, to na znak strajku na wakacje wyjdę najdalej do skrzynki na listy, albo najlepiej tej mailowej. 
Nie chce mi się nic. Moja depresja ocenowa sięgnęła dna.. jestem leniem... moja głupota również mnie przeraża. zamiast być hipokrytką w swoich słowach i zacząć się uczyć, siedzę na fotoblogu.. staczam się... 

Szukam ukojenia w rymach, głupot nie rozkminiam

Los do nas się uśmiecha jak halloweenowa dynia

To mój azyl, moja świątynia, ukryty wymiar 

Choć czasem chciałbym, żeby cały nasz gatunek wymarł