jesteś Jak płomien na wietrze...

              Nudziło mie sie izrobiłem sobie focie ;)

             Kroczysz samotnie wśród ludzi
                  Choć tak wielu wkoło tu jest
                     taczasz swe życie na bruk
                          Twe oczy szklane
                        Nie wyrażają już nic
                    Powoli przychodzą do Ciebie
                     Myśli ciemniejsze niż noc
                        Wiara już w Tobie wygasa
                             Więc krzyczysz by
                                Zdusić swą złoýć!

                    Jesteś jak płomień na wietrze
                           Kiedy braknie Ci snów
                             Jak szałejący sztorm
                              Gdy w sercu gniew i ból

                             Na ścianie wisi od lat
                    Zegar, który odmierza Twój czas
                    Mijają chwile, a życie tak prosto
                             Wymyka się z rąk
                       Stoisz nad rzeką wspomnień
                             Zatapiasz się w niej
                        W kolejnym łyku toniesz
                              W czterech ýcianach
                           Zaszytych półmrokiem

                              Jesteś jak płomień .....

                                   W ogniu stoi Twój dom
                               Dawno spłonęły marzenia
                               Jak przez mgłę idziesz tam
                                   Gdzie nieprzespane noce
                                   Drogą bez końca
                              Do drzwi zamkniętych na klucz
                              A w deszczu, wpatrzony w niebo
                                   Stoisz jak drzewo wygięte na łuk.