niedotykalność
Może oczy Twoje nie widzą mej kruchości, ale cała jestem z porcelany. Składową małych przeźroczystych kryształków jestem. Z lękiem patrze na Twą twarz. Przerażenie wypełnia mnie po same końce. Ufna do granic, a bezbronna jak kwiat odarty z płatków. Zawsze byłam cichym smutkiem, zasnutym tajeminicą istnienia. Niewyszeptaną historią, pełną czucia. Pragnącą czyichś dłoni, wokół mej grawitacji, czyichś warg przywartych do moich spękanych. Tembru głosu, wwiercającego się w głąb myśli, rzęs okalających zarumienione poliki i tego słodkiego uczucia bezpieczeństwa. Ale jestem asteniczna, zawsze byłam..
paulishjia
Dziękuję, ale przecież to nic takiego.. Wystarczy myśli ubierać w słowa i się tym cieszyć.
17/09/2013 14:38:43
jesuislevent
Ale jestem asteniczna, zawsze byłam.. - niestety ja też i nie zapowiada się na to, abym kiedykolwiek się zmieniła.
15/09/2013 22:56:24
paulishjia
ostatnio tak rzadko...
15/09/2013 22:24:24
soulsays
nic na siłę :) uwielbiam to jak piszesz, każdą notkę z osobna, w jakiś sposób się z nimi utożsamiam.. nie przestawaj :)
15/09/2013 22:33:58
paulishjia
nawet nie wiesz ile te słowa dla mnie znaczą...
15/09/2013 22:46:18
soulsays
:*
15/09/2013 22:50:04
Obserwuj
Obserwujesz
Nie obserwuj
Obserwujesz
Nie obserwuj
@paulishjia
Najnowsze wpisy
29 GRUDNIA 2023
13 PAŹDZIERNIKA 2019
13 MARCA 2018
3 LISTOPADA 2017
4 SIERPNIA 2017
14 LIPCA 2017
3 PAŹDZIERNIKA 2016
5 WRZEŚNIA 2016
Wszystkie wpisy