I żadna z tych dróg nie prowadzi tam,

gdzie prowadzić powinna.

Żadna nie prowadzi tam,

gdzie chciałabym żeby prowadziła.

To dziwne, kiedy ludzie chcą Tobą manipulować. Kiedy próbują Ci coś narzucić, wywrzeć na Tobie jakąś presje. I choć usilnie próbujesz z tym walczyć, to po pewnym czasie orientujesz się, że zaczynasz myśleć o tym, co usłyszałeś. Zaczynasz rozważać zasłyszane słowa, rozpatrywać sugestie. Robisz to mimowolnie. I w mniejszym lub większym stopniu-choćbyś nie wiem jak się przed tym bronił-mają one wpływ na ostateczną decyzję.           

Twoją decyzję. Pytanie: Czy słusznie?! Czy ktoś ma prawo, narzucać Ci tok myślenia!? Nie. Jednak w naturze człowieka leży mimowolna-nieświadoma-analiza sugerowanych racji.

Najgorzej tylko, kiedy pod wpływem tej manipulacji podejmiesz złą decyzję. Bo wtedy nikt nie podzieli Twojego bólu, nikt nie weźmie na swe barki części Twoich konsekwencji, nikt nie zwróci Ci zmarnowanego czasu. Nikt też nie usiądzie z Tobą i nie będzie płakał. Pomyśli jednak - patrząc na Twoje cierpienie -, że 'on to ma jednak szczęście'.

Palcem po mapie, wodzę za Tobą.

Dlaczego tydzień jest taki długi?!

Dlaczego trzeba aż tylu kilometrów,

by zrozumieć że życie bez drugiej połówki nie ma sensu.

Dlaczego tylko wtedy o tym pamiętamy?

Przecież każdy dzień, to święto.

Każdy, z Tobą.

I tak cholera jest zawsze,

że Ty jeszcze nie wyjechałeś, a mnie już w gardle ściska.

Już liczę dni. Już mam plan.

Czekam... <3