Za górami, lasami, rzekami i kilkoma województwami żyła księżniczka. Nie była zniewalająco piękna, nie mieszkała w zamku...nie posiadała żadnej z cech, które wyróżniają księżniczki. Zapytasz więc czemu nazwałam ją księżniczką? Zamiast zamku, mieszkała w bloku. Nie posiadała własnego rycerza, tylko uniwersalnego", tzw. ochroniarza od bramy. Nie było baszt z wartownikami, zastępowały je kamery. Jej bezpieczeństwa nie strzegł smok, były zamki na kody. Jak się ktoś uprze, można by było nazwać to bajką. Jednak nie daj się zwieść początkiem historii. Wszystko zacznie nabierać absurdalnego charakteru. Zapytasz dlaczego? Znam wszystkie bajki o księżniczkach zakończone: żyli długo i szczęśliwie". Moja księżniczka tylko się śmieje, gdy o tym wspominam. W tym momencie zaczyna się absurd. Absurd spaczający rzeczywistość każdej małej księżniczki. Wracając do mojej księżniczki. Miała problemy ze snem, ale nie takie jak ta od ziarnka grochu. Zbyt zachłannie brała i nie próbowała wstawać z łóżka. Często leżała godzinami w ciemnościach i płakała. Miała problemy z jedzeniem, ale nie takie jak ta od siedmiu krasnoludków. Nie wiem jak to się stało, ona też -- straciło smak. Miała problemy z dobudzeniem się, ale nie jak ta śpiąca. Mojej księżniczki nie dobudzi żaden pocałunek. Patrzyłam tak na nią... Może przyzwyczaiłam się do jej wyglądu, może jak większość -- zignorowałam te oznaki. Wiem, że ona już nie walczyła, tylko jej ciało próbowało krzyczeć. Moje księżniczka miała 22 lata. Rok później zniknęła. Nie zdążyła mi opowiedzieć swojej bajki. Jaka jest Twoja?