nic nie jest tak jak powinno być

Nie wiem kim jestem, dziewczyną która została w Szczecinku i pisze ckliwe sms, bo chce wierzyć że to nigdy się nie skończy i nie przebudzi się z tego pięknego snu, by zostać znowu sama....
czy tą która jest w ZS, która pragnie miłości tak samo jak każdy, a nawet bardziej bo była sama przez 19,5lat swojego życia w każdej sekundzie, minucie, godzinie, dobie, dniu, zimie, wiośnie, lecie, jesieni której co roku odradzała się na nowo i wierzyła ze coś ulegnie zmianie, że jakieś nowe światełko się pojawi, postanowienia dawno wygasły, żyje z dnia na dzień, każdego dnia walczę i zabiegam oto, co mi się należy, rozpycham się łokciami, by wydrzeć piękne wspomnienia i wywalczyć lepsze dni dla samej siebie.

za 20 dni 20-ste urodziny, zabawne...
 nie czuje się za specjalnie bardziej dorosła, nie będzie -naście tylko -eśćia, nie zbyt wiele to zmienia, nadal mnie legitymują, nie wyglądanie na swój wiek bywa przykre w skutkach skoro nawet osoba tej samej krwi wygląda na Twoją równolatkę coś jest nie tak.
Zawsze było coś nie tak, jak nie umieć się tym nie przejmować, no jak?
pytanie retoryczne, skoro nawet sama nie umiem na nie odpowiedzieć. Dawno mnie nie było, wróciłam, bo coś we mnie pękło, nie mam, do kogo zadzwonić, siedzę sama w czterech ścianach.

Przewracałam archiwum, tysiące osób różne roczniki, każdy ma swoją unikalną i unikatową historie, wszystko się rozmyło nawet pesel nie jest wstanie zagwarantować nam tego że ktoś kiedyś nas odszuka.

Nie lubię samotnych wieczorów, wydzierane chwile i późne powroty do domu przyzwyczaiły mnie do tego że mogę mieć kogoś koło siebie a teraz tego po prostu nie mam....
Mogę tylko cofnąć taśmę i powrócić myślami do tego wszystkiego....

Pamiętniki odeszły w zapomnienie, nawet nie była bym w stanie tego opisać, za dużo emocji i wzruszeń
jedno się zmieniło
przestałam nienawidzić pełni!