Better humans

Ileż ja myślałem o tym jak zacząć.. A tu proszę.. dodałem wpis jeszcze totalnie onieśmielony Twoim urokiem

Let's be better humans.

Z całą pewnością poszłaś dalej, a ja codziennie od kiedy drzwi za Tobą się zamkneły myślałem tylko o tym, z jaką ulgą i wytchnieniem moja Ci każdy kolejny dzień. Pozwoliłem Ci odejść i odżyć w spokoju, nie biegąłem za Tobą, nie walczyłem bo wiedziałem, że potrzebujesz czasu dla siebie, na przemyślenia.. Ale.. chyba ciekawą lekcją było też jak pozorni przyjaciele, kumple z biegiem dni z kolegów stają się napalonymi sępami, którzy robią i zrobią wszystko aby wkraść się w łaski takiej pięknej niewiasty ale przecież Ty to od zawsze doskonale wiedziałaś. Teraz może to już nawet odczułaś dość wyjaźnie na swojej skórze bo ludzie CIĄGLE KŁAMIĄ.. dziwnie ale dr.House miał racje.. 

Tak jak miałem przyjemność wspomnieć Ci podczas rozmowy sylwestrowej... Cały rok myślałem co u Ciebie, jak się miewasz, widywałem jak koledzy z pracy podwalają się już na maksa do Ciebie, od środka rozpierdalało mnie to niesamowicie ale przecież ja byłem chory nie tylko z zazdrości (jak zwykle i zawsze) ale i skręcone kiszki to nic ciekawego, narastająca presja, którą sam na siebie nakładałem rosła z dnia na dzień a Ty nie wiedziałaś już co zrobić i postanowiłaś... 

Wszystko byłoby ok, gdyby nie to, że byliśmy always in touch. . .