...

Tak siędzę. I tak myślę. I myślę.. Potrafię robić coś jeszcze?

Stoję przed trduną decyzją, której mogę żałować do końca życia, ale żeby to pierwszy raz...

Czasem zastanawiam się, co ludzie chcą osiągnąć obrażaniem innych, których tak na prawdę nie znają?

Świat schodzi na psy. Coraz niżej i niżej..

No ale żeby go zmienić trzeba zacząć od siebie. I właśnie tej zmiany się boję. Nie zmienię swojego życia, nikogo nie raniąc. Nie zmienię dotychczasowego życia - nie zmienię siebie.

Dziś dopadła mnie rozmowa z pewną osobą.
Ja: "Jestem sobą, będąc dalej nikim."
X: Będąc sobą, jesteś kimś.

A co jeśli nie jestem sobą? Co jeśli "ja" skończyłam się razem z wyjazdem mojego brata i innymi sytuacjami które zraniły mnie na tyle, by mnie zmienić?

Jestem nikim. I właśnie to, boli mnie najbardziej.

I jedyną osobą która może coś z tym zrobić jestem ja sama.

SAMA. Jak to przerażająco brzmi...

"Jestem skazany na siebie, skazany na swoje wady."