12.

Koń  o  rasie  ( FRYZYJSKA ).

Wysokość ok. 150 - 160 cm Maść Gniada jasna lub ciemna O rasie Ma szerokie czoło i małe uszy. Szyja jest wyokrąglona i umięśniona, a kłąb wydatny. Pierś wypukła, zad ścięty i mocny. Nogi krótkie i proste, zakończone solidnymi kopytami. Waży od 550 do 650 kg.       

Konia jest bardzo łatwo poznać po bujnej grzywie i sierści oraz długich włosach na pęcinach (szczotkach). Głowę ma smukłą i elegancką, a wspaniały pokrój wskazuje na nadzwyczajną siłę.  Pochodzi z holenderskiej Fryzji, z całą pewnością musiał otrzymać domieszkę krwi andaluzyjskiej, być może w XVI w., za czasów hiszpańskiego panowania. W XIX w., gdy moda na wyścigi kłusaków ogarnęła także Holandię, hodowcy zapragnęli poprawić ową ciężką rasę pociągową, jaką był wówczas koń fryzyjski. Starania te miały zresztą fatalny skutek, ponieważ lżejsze konie stały się nieprzydatne do prac gospodarczych. Pod koniec pierwszej wojny światowej przy życiu pozostały już tylko trzy fryzyjskie ogiery. Na szczęście kilku hodowców dostrzegło korzyści płynące z ocalałej rasy. W trzydzieści lat później rasę odtworzono, a w 1954 r. holenderska królowa Juliana wyniosła Towarzystwo Konia Fryzyjskiego do rangi towarzystwa królewskiego. konie fryzyjskie są zdatne pod siodło i do lekkich prac pociągowych, cieszą się powodzeniem u wszystkich, którzy szukają zwierząt łagodnych, o pełnym i regularnym chodzie.