"-Dlaczego nie chcesz, aby ludzie zobaczyli w Tobie dobro?

-Bo gdy ludzie widzą dobro, oczekują go, a ja nie chce spełniać ich zachcianek"

Zastanawiałam się dziś czy jestem szczęśliwa i stwierdziłam, że to bardzo trudne pytanie. Zaczęło się od rozważania ewentualnych niepowodzeń (w różnych dziedzinach życia) i z mojej analizy wyszło, że nawet jakbym na każdym polu odniosła porażkę, to i tak spadnę na cztery łapy. Tak jakoś przez przypadek wyszło, że doszłam do całkiem fajnego miejsca w życiu i jeśli chodzi o rodzinę, przyjaciół, stan psychiczny, życie zawodowe i naukowe, (jeśli mogę tak powiedzieć) - po trzech latach przerwy dojrzała we mnie decyzja aby w końcu zacząć magisterkę.

Ale czy to wszystko daje mi szczęście? Daje poczucie bezpieczeństwa- ale czy szczęście?

To co mnie najbardziej uszczęśliwia w ostatnim czasie to chyba nowe pianinko i to,że na poważnie zaczynam czytać nutki. Natomiast to co mnie najbardziej martwi to (wydaje się, że nie unikniona) sromotna przegrana w sądzie.

Ech w piątek kolejna rozprawa, a mi na samą myśl trzęsą się ręce. Pogodziłam się z faktem, że mam marne szanse na wygranie i jak już przegram i przyjdzie mi płacić honoraria tych wszystkich pożal się Panie Boże biegłych - to chyba będę musiała ogłosić upadłość konsumencką. Ale to na pewno nie w tym roku. Nasze sądy działają jak działają, szybkość z pewnością nie jest ich mocną stroną (w mojej sytuacji chyba mnie to nawet bardziej grzeje niż ziębi).

Spokojnie, tatuś nie pozwoli mnie zamknąć w więzieniu^^

A jeśli chodzi o pianinko to dostałam idealny prezent, wymarzony model i nawet udało się je ładnie wpasować w moim małym brzydkim mieszkanku.

I bardzo mnie to cieszy. Chyba jestem materialistką. Ale nadal nie wiem czy szczęśliwą.

Raczej nie mam nad czym płakać, jest też we mnie jakiś rodzaj wrodzonego optymizmu nierozłącznie zszytego z moją duszą, który sprawia, że nawet jak jest źle to jest dobrze.

"Zawsze spoko."

Chyba jestem szczęśliwa. Chyba...