potworek.

morda moja niespełna osiemnastoletnia. palenie jest złe, nunu. o Boże, jak się dzieje wiele. wszyscy biorą śluby, rodzą dzieci, zaręczają się. o Boże, jacy my już jesteśmy starzy. miałam labę dwutygodniową od szkoły. w międzyczasie jakaś chałturka na otwarciu sklepu albo korepetycyjki. oprócz tego podlałam wszystkie kwiatki pokoju w liczbie dwa i poznałam wszystkie szczegóły moich ścian. a teraz trzeba z buta wjechać w poniedziałkową rzeczywistość. 

odezwij się czasem 
ciekawa jestem 
gdzie i z kim teraz 
umierasz.

aj aj aj. aj jak mi się nie chce. geneza lenistwa u człowieka jest zadziwiająca. co więcej, im dłużej człowiek odpoczywa, tymbardziej nie chce mu się wracać do codziennych obowiązków. rozkładam się na kanapie jak kłot pospolity bury i leżę. leże, Boże, leżę i dobrze mi z tym. bardzo dobrze mi z herbatą, z cygarem w kieszeni (bo zbyt leniwa by na balkon wyjść się urodziłam). w szlafroku mi dobrze i do twarzy całymi dniami. i z pieczątką klubu na nadgarstku. boli mnie tylko fakt samotności i w związku i z przyjaciółmi i na sali pełnej ludzi. jest to chyba jeden z najgorszych rodzajów tragizmu ... tęsknić do kogoś tak bardzo, że powoli go za to znienawidzać. tęsknić, mimo że jest parę przecznic dalej, że mam go, że tylko dziś nie trzyma za rękę. 

ale bulszit, papuga. ten diabełek pląsający na moich żeberkach mnie trąca od środka i targa mnie i drażni. idę go utopić, narciarz.