in black

Zbyt często spoglądam wstecz, żyjąc przeszłością.

Chyba nie nadążam...

"Dziś" zmienia się tak szybko, że "jutro" staje się z goła nie do poznania.

Szkoda tylko losu marionetki.

Prędzej czy później - wiedziałam, że skończy się to rzuceniem w popiół.

Mam nadzieję, że jednak coś wykryją.

Jak to przeczyta K. to dostanie mi się po uszach. :)

Ale... teraz zostaje mi kupić nową, piękną pidżamkę (może u szczytu "wariacji" z Hello Kitty), ciepłe kapcie, szczoteczkę do zębów

i pójść tam, gdzie dobrowolnie nikt nie chodzi.

Jestem tak zrezygnowana, że głowa boli.

Buziaki dla A., bardzo za Tobą tęskniłam...

I dla M. - Twój optymizm powala na kolana, dzięki. : )

EDIT - B., mój promyczek radości i dobrej energii uznał: "to zdjęcie jest beznadziejne". moje: "no,wiem" wziął chyba za wystarczające, bo jego wzrok zrobił się bardziej... łaskawy. (;