rosarosa

I wiesz co? Mimo wszystko byłes najlepszym błędem mojego zycia, który mnie najwiecej nauczył i którego juz nie popełnie.

Nie żałuje danej szansy, nie załuje straconego czasu, nie załuje poszarpanych nerwów. Najbardziej za to żałuje siebie i swojej głupoty i tego jak bardzo trzeba byc naiwnym, zeby od tak wpuscic do swojego zycia osobe, której prawie sie nie zna. W tej chwili czuje, ze to stracony rok. Rok wyjęty z życia, który mógł byc najbardziej owocnym ze wszystkich. A ja zamiast zebrac dupsko i próbowac ratowac to co było; ja zmieniłam to na nowe. I mam teraz skutki.

A moze tak po prostu miało sie stac, zebym mogła docenic z perspektywy czasu, to co miałam? Zawsze to ja chciałam, zeby to ludzie podporzadkowywali sie pode mnie, dopóki sama nie odczułam jak to jest robic wszystko pod kogos.. nic przyjemnego.

Dziś wiem, ze jestem inną osobą. Osobą o zranionym sercu, wielce rozczarowana tym co mogło byc a tym co było,ale i mądrzejszą. PRZEDE WSZYSTKIM MĄDRZEJSZĄ. Nic sie dzieje sie przez przyczyny; to co dajemy od siebie to do nas wraca; i do mnie wróciło. Moze nie tak jak powinno,ale wystarczyło, żebym miała dość.

Teraz zaczynam nowe DOROSŁE życie, które (mam nadzieje) bedzie przepełnione szczeroscią, miłością, szacunkiem i zrozumieniem. a PRZEDE WSZYSTKIM miłością. Bo akurat zdązyłam odczuc jak to jest gdy ktos Cie nie kocha..

PRZESZŁOŚĆ ODDZIELAM GRUBĄ KRESKĄ, tylko niech ktos mnie pokocha ;<

----------------------------------------------------------------------------------

pannahisteryczka.