Ok, wszyscy robią pewne podsumowania, więc i ja powinnam. Toteż - włączam ostatnią płytkę Radiogłowych i zastanawiam się, co tutaj zamieścić.

Nie będę wymieniać konkretnych osób, które przyczyniły się do tego, że nadal egzystuję, bo kto wie, ten wie, że o nim mowa. Kieruję to do każdego z osobna - kocham, kocham, kocham Was moi drodzy, jesteście niczym cola do mojej whisky i niech nikt nie twierdzi, iż to pedalskie połączenie. Rok 2012 był dość specyficzny jeśli brać pod uwagę aspekty, które przyczyniły się do tego, w jakim miejscu życia aktualnie przebywam. Nie narzekam, naprawdę, chociaż zwykle ludzie sądzą, że wiecznie smutam. Nie, nie jest tak, zapewniam. Mój rozwój duchowy, jakkolwiek zabawnie to brzmi, przeszedł na wyższy poziom i czuję z tego powodu dumę. Uwielbiam fajerwerki, bo przypominają mi kolorowe marzenia, które to rozpieprzają się na niebie. Tym razem będą to urocze sny stające się rzeczywistością, momentami bolesne, jednak to zawsze sny. We are such stuff as dreams are made on. 

Z żalem patrzę na osoby z wypranymi kompletnie mózgami. Me stare kości z nostalgią spoglądają na ludzi, których już nie ma, bo nikt nie stoi w miejscu. Te drogi się nieustannie przecinają i rozstają. Wiem, to brzmi mocno pompatycznie, ale zawsze miałam skłonność do przesady. A ostatnie miesiące były mocno niesamowite. I dziwię się, dlaczego dopiero teraz Hole zaczęłam słuchać...

Aktualnie niczego nie żałuję. Koniec świata zaistniał. Ale to taki feniks odrobinkę. Powstaje z popiołu, w proch się obraca i tak ciągle. Ah, znowu uderzam w żałosne tony. Podsumuję więc lekko...

...jeszcze raz wyznaję Wam miłość, a Tobie szczególnie, bo jesteś tu, kiedy czasem się gubię [rym niezamierzony].

Mój wewnętrzny ptak harmonizuje z wilkiem, może w końcu dowiem się czyje imię nosi świerk.

I specjalny Sylwestrowy buziak dla Zavieji, ona już domyśla się, dlaczego.

I dla dzieciaczka Syda oraz chłopca z Maca, o.

Wiecznie wieczna E.

ps. zdjęcie to kwintesencja 2012. Dobranoc~ I MIŁEJ ZABAWY.