Godzina 1:49 to dość specyficzna pora na wspomnienia, picie herbaty i gapienie się w monitor, ewentualnie rozmawianie z obcymi ludźmi, którzy nie reprezentują żadnego poziomu intelektualnego. Czuję się źle, ale to chyba kwestia wrodzonych predyspozycji do uwielbiania melancholii. Zastanawiam się co takiego zrobiłam dla siebie w mijającym roku. Prawdopodobnie pora na rachunek sumienia tworzony zawsze w grudniu, nawet nie wiem po co. I tak nigdy, przenigdy nie wyciągałam z niego lekcji, chociaż powinnam. Coś się we mnie zmienia, ciekawe czy na lepsze. To jak szukanie klucza na zalanym Titanicu. O Boże, idealne porównanie. Nie płakałam aż tak bardzo. To serio spory sukces. Chyba czas iść do łóżka, skoro piszę o nieistotnych sprawach, ale mam do tego prawo. Jednakże zdaję sobie sprawę z faktu, że nie każdemu chce się czytać takie bzdury. Toteż - dobranoc, oby nie z bolącymi brzuszkami~! (a zdjęcie robiła Igaszku, bardzo dawno temu </3)

Zawsze senna E.